Twee erotische mantelspeldjes: voor de man die het aankan!
Materiaal: lood-tin
Conditie: zwaan in tact, fallusdier een beetje beschadigd
Datering: tussen 1350 en 1450
Mooie, oude sieraden te koop, dames, kijk toch eens, wat ik hier heb: mooie, antieke broches te koop!!
Deze kekke insignes heb ik, uw oude marktmeester Hermes, al enige jaren geleden gevonden toen ik mijn ronde deed bij het scheiden van de markt. Ze lagen diep verstopt in de modder tussen het plaveisel; logisch dat degene die de speldjes was verloren, ze niet meer terug kon vinden. Maar ik was er verguld mee.
Ze herinneren me aan die goeie ouwe tijd, de middeleeuwen, in het buitenland spreken ze ook wel van dark ages, maar hee, zo dark was die tijd dus echt helemaal niet. Deze mantelspeldjes van een zwaan en een fallusdier, die droeg men dus gewoon open en bloot op de jas, bij daglicht, als een soort broche. Ja, kijk maar eens goed, dat fallusdier – en we kunnen het beestje ook wel gewoon bij de naam noemen, dat is dus een lul op pootjes – dat droeg men op de borst. Daar scháámde men zich dus niet voor, nee, daar was je als middeleeuwer juist trots op, daar kon je mee pronken!
Nu hoor ik u denken, curieus hoor, die lopende lul, maar die zwaan ziet er een heel stuk onschuldiger uit! Nou, dat dácht u maar. Die zwaan, met zijn lange nek waar die zo lekker mee onder water kan hangen, die stond dus mooi symbool voor het gilde der natnekken. De drinkebroers, zij die er niet in spugen. En wie zijn drankzucht niet geheim wilde houden, die droeg dus zo’n fraai zwanenspeldje op de bolle bierbuik. Niks zeldzaams aan, werden er massa’s van gemaakt, zuipen dat ze toen deden!
Men zegt tegenwoordig weleens, nou, die jaren zestig van de vorige eeuw, dat was me ja toch een vrije tijd, van de love en de peace en zo. Maar vergeleken bij de middeleeuwen… Het is allemaal al eens eerder gedaan, moet u weten. En het komt ook allemaal weer terug. Dus: wie maakt me los? Vijf eurootjes maar!
