Materiaal: lood
Mijn hele lange leven heb ik U, genadige God, gediend, gekoesterd, geloofd. Nu ben ik aan het eind van mijn Latijn. Ik kan niet meer, ik wil niet meer.
Daarom doe ik bij dezen alvast mijn allerlaatste, allerkleinste aardse bezit in de verkoop. Het gaat om mijn talisman. Mijn eigen kleine Jezus op zakformaat die ik altijd bij me heb gedragen. Toen ik op pelgrimsreis ging naar Rome, toen ik van het klooster in Wittewierum halsoverkop naar de dependance in de stad Groningen moest vluchten, en al die lange avonden en nachten dat ik heb gepoogd verslag te doen van mijn monnikenbestaan. Deze kleine, enigszins kinderlijk en ietwat primitief gevormde Jezus lag voor me op tafel, altijd, op schoot ook soms, dan wiegde ik hem. Tot hij en ik samen in slaap vielen.
Oorspronkelijk kon hij op een staf of stokje vastgezet worden maar dat vond ik niet bij hem passen, zo los zwevend in de lucht, nee, in de zak van mijn pij verschafte Jezus mij flink wat meer warmte. Ook al is hij gemaakt van koud metaal, van lood; voor mij voelt het alsof er warm bloed door zijn aderen stroomt.
Hoewel mijn kleine Jezus er een beetje uitziet als een action figure heeft hij mij tot weinig actie aangezet; tot contemplatie en inkeer des te meer. Deze Jezus brengt rust, en de meeste mensen kunnen wel wat rust gebruiken, toch, in deze hectische tijden?
Aangezien ik zelf op zoek ben naar eeuwige rust, doe ik Jezus van de hand, tegen elk aannemelijk gebed.